ตัวอักษรคันจิประมาณ 2,000 ตัวนั้น มีความจำเป็นในการอ่านหนังสือพิมพ์และการใช้งานในชีวิตประจำวัน สำหรับเด็กญี่ปุ่นต้องเรียนรู้อักษรคันจิในช่วงชั้นประถมศึกษา มัธยมต้น และมัธยมปลาย ในขณะที่ชาวต่างชาติต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเรียนรู้อักษรคันจิที่มีอยู่มากมายเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

หลังจากจบการศึกษาในชั้นปีแรกของระดับประถมศึกษา นักเรียนชาวญี่ปุ่นจะได้เรียนรู้ “เคียวอิกุ คันจิ” (“kyoiku kanji” 教育漢字 = อักษรคันจิเพื่อการศึกษา) ทั้ง 80 ตัว ซึ่งเป็นตัวอักษรภาษาจีนที่ถูกกำหนดโดยกระทรวงศึกษาธิการของญี่ปุ่น และเมื่อจบการศึกษาระดับชั้นประถมแล้ว พวกเขาจะได้เรียนรู้อักษรคันจิทั้งหมดเป็นจำนวน 1,006 ตัว หรืออาจมากกว่านั้น

พื้นฐานโดยรวมของคันจินั้นประกอบจากเส้นหนึ่งเส้น จนถึงสิบสองเส้น โดยมีตัวอักษรคันจิประมาณ 30 ตัวที่ประกอบไปด้วยเส้นเพียงแค่หนึ่งถึงสี่เส้น ซึ่งเราจะเรียนรู้มันได้ค่อนข้างง่าย นอกจากนี้อักษรหลาย ๆ ตัวนั้น เป็นการผสมรวมกันของตัวอักษรพื้นฐาน ดังนั้น ถ้าหากว่าเราพอเข้าใจพื้นฐานเบื้องต้นของตัวคันจิ เราก็สามารถเรียนรู้ระดับต่อไปได้ไม่ยาก

ตัวอักษรหนึ่งเส้น

นี่คือตัวอักษรคันจิที่มีหนึ่งเส้น

一 อิจิ ichi (いち): “หนึ่ง”

ตัวอักษรสองเส้น

อักษรคันจิทั้ง 8 ตัวนี้ ประกอบด้วยเส้นสองเส้น ดังนี้!

二 นิ ni (に) : “สอง”

七 ชิจิ shichi (しち): “เจ็ด”

八 ฮาจิ hachi (はち): “แปด”

九 คิว kyuu (きゅう): “เก้า”

十 จู juu (じゅう): “สิบ”

人 ฮิโตะ hito (ひと): “มนุษย์”

力 จิการะ chikara (ちから): “พลัง”

入 ไฮ (รุ) hai (ru) (はいる): “การเข้าถึง”

ตัวอักษรสามเส้น

เมื่อมีเส้นตัวอักษรมากขึ้น คุณก็จะรู้จักอักษรคันจิมากขึ้นด้วย อย่างน้อยก็มีจำนวนคำที่แน่นอน มีตัวอักษรคันจิ 13 ตัวที่ประกอบด้วยเส้นสามเส้น และทำให้น่าสนใจมากยิ่งขึ้น

三 ซัน san (さん): “สาม”

千 เซ็น sen (せん): “หนึ่งพัน”

上 อุเอะ ue (うえ): “บน”

下 ชิตะ shita (した): “ล่าง”

大 โอว (กี) oo (kii) (おおきい): “ใหญ่”

小 จี (ไซ) chii(sai) (ちいさい): “เล็ก”

山 ยามะ yama (やま): “ภูเขา”

川 คาวะ kawa (かわ): “แม่น้ำ”

土 ซึจิ tsuchi (つち): “ดิน”

女 อนนะ onna (おんな): “ผู้หญิง”

子 โกะ ko (こ): “เด็ก”

口 กุจิ kuchi (くち): “ปาก”

夕 ยูว yuu (ゆう): “ตอนเย็น”